Τί σᾶς
ἀπόμεινε, ἀλλοτινὰ παιδιά,
ἀπ’ τὰ
παιχνίδια σας
μὲ τὸ
χρυσοπράσινο σκαθάρι,
ποὺ τὸ
δένατε στὴν κλωστή ;
-Τὸ
πέταγμά του στὸ πλάι μας,
καθὼς
τρέχαμε μακριὰ ἀπ’ τὸ σπίτι
ἀνάμεσα
ἀπὸ μισοξεραμένες τρεμιθιὲς
πρὸς
χωράφια ὀλίγων ὑδάτων
τῶν
πάντων καὶ τοῦ τίποτε,
πρὸς
τὴ μαγεία τοῦ πουθενὰ
καὶ
τοὺς φλεγόμενους δεντρόκηπους
τῆς
ἀτέρμονης ὥρας,
ἀλλὰ
κι ἐκεῖνος ὁ ξαφνικὸς τρόμος,
ὅταν
σ’ ὅλα τὰ πράγματα
φθάνει
τὸ Τέλος …
Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Χειμέρια Κύπρια", ΨΙΧΑΔΙ, 2007.
